UPROWADZENI

Rozdział 16 

 Po jednej z najlepszych chwil jaką tu właśnie przeżyłam Niall odpycha mnie i zaczyna wymiotować. 

-Przepraszam.. - zaczyna bełkotać.

-Aria, Niall! - słyszę głos Harrego dobiegający z pokoju. 

-Chodź. - mówię do Nialla próbując pomóc mu wstać. 

-Co się dzieje? - pyta Niall, który w mgnieniu oka stał się cały blady i nie ma nawet siły utrzymać się na nogach. 

-Zobaczcie co znalazłem.. - mówi Harry pokazując kawałek papieru.

-Czytaj! - rozkazuje mu. 

-''W tym miejscu nic nie dzieje się przez przypadek. Niedługo sami zobaczycie czy szukanie jedzenia było tego warte.     -xoxo '' - czyta Harry, głośno przełykając ślinę. 

-Co to ma znaczyć? - pytam zdezorientowana. Skąd to wziąłeś?

-Liścik był przyczepiony do jednej z myszy.. - mówi Harry biorąc resztki, które zostały i wrzucając je do toalety. 

-Ludzie.. Niedobrze mi. - odzywa się Niall. 

-Pomoż mi Louis. - odzywa się Harry probując podnieść chłopaka z ziemii. 

 Kładą go na łóżko podając mu niewielką miskę, którą znaleźli w łazience. 

-Chłopaki?

-Hmm?

-Słyszeliście to?

-Co? 

-Cicho. - mówię próbując przysłuchać się skąd dochodzą dźwięki. 

-Czy to dochodzi z sufitu? - pyta Lou. 

-O niee, on tu wraca. - mówi zdenerwowany Harry. 

-Przez wentylację? - pytam. Myślę, że by się tak nie fatygował. - mówię wychodząc na korytarz i szukając dziury w  suficie. 

-Nie możesz tam wejść! - krzyczy Harry biegnąc za mną.

-Oczywiście, że mogę. - odpowiadam nie zatrzymując się. 

-Pamiętasz co ostatnim razem spotkało chłopaków?

-Harry, to mogą być Liam i Zayn wejdę tam czy Ci się to podoba czy nie. - mówię próbując wejść do środka. 

-Yhh.. Kobiety.. - rzuca Harry i wchodzi za mną. 

-Co robisz? - pytam. 

-Myślisz, że pozwolę Ci tu wejść samej? 

-No tak, jasne, że nie. - odpowiadam uśmiechając się do chłopaka, a teraz się pośpieszmy. 

 Ciemno, brudno i cisno. Trzy rzeczy, których nienawidzę, ale teraz gdy pojawiła się szansa na to, że to może być ktoś  nam znany nawet się nie zawachałam. 

-Aria myślę, że to strata czasu, nikogo tu nie ma. - mówi przerażony chłopak. 

-Zamknij się Harry. Słyszysz to? - pytam zatrzymując się. Ktoś tam jest. Jestem pewna. 

-A jeżeli to ten psychol? Jaką mamy pewność, że nas nie zabiję?

-Szczerze? - pytam Harrego. Żadnej.

-Aria.. - odzywa się cicho Harry. Ktoś tam siedzi.

-Zayn? - pytam na tyle głośno, by postać była w stanie mnie usłyszeć. 

-Aria? - odzywa się chłopak. 

-O mój Boże! To naprawdę on ! - mówię do Harrego i jak najszybciej idę w jego stronę. 

 Zayn rzuca się na mnie, próbując coś powiedzieć. Czuję na swojej skórze jego kości. Jest nie do wyobrażenia chudy.  Jego skóra jest zimna i ma nienaturalny kolor, co mogę stwierdzić nawet przy tak słabym świetle. 

-Myslałem, że nigdy Cię już nie zobaczę stary. - odzywa się Harry, próbując zachować zimną krew.

-Co.. Co z Liamem? - pyta wstrząśnięty. 

 Zayn patrzy na nas wielkim, brązowymi oczyma, ale po chwili spuszcza głowę. 

-Liam nie żyje. - mówi próbując zachować spokój. 

----------------------------------------------

Staram się, by rozdziały pojawiały się co poniedziałek, ale z przyczyn losowych, bądź po prostu z braku czasu niezawsze mam chwilę, by coś dla przyjemności napisać. 

Dlatego osobom, które mają z tym problem nie muszą tu wchodzić i czytać tego ff , przecież ja tu na siłę nikogo nie trzymam ♥

Jak zawsze zapraszam do komentowania. ☺